Al vanaf de lagere school had Lies last van haar blaas. Warmte zou helpen volgens haar moeder, vooral lang wollen ondergoed. Maar dat was natuurlijk niet leuk, daar werd ze door andere kinderen mee geplaagd. Wat doe je dan als kind? Stiekem uittrekken of zo ver mogelijk je ondergoed opstropen. Veel later kwamen de blaasontstekingen, talloze antibioticumkuren volgden, steeds met een groter spectrum. Maar een diagnose bleef uit. De huisarts die haar klachten als een ‘luxe ziekte’ kwalificeerde, verwees haar uiteindelijk door naar een uroloog. Deze specialist kon niets vinden. In de wachtkamer lag een folder van de ICP. Toen Lies die las volgde een aha-ervaring: dat heb ik!